แสงจันทร์ยังคงสาดส่องอยู่ในห้อง แต่เงามืดของชายหนุ่มที่ยืนนิ่งที่ปลายเตียงเริ่มขยับ เขาเอื้อมมือไปยังโคมไฟข้างเตียง แสงส้มนวลสว่างขึ้นทันที ส่องให้เห็นใบหน้าคมคายของเขา ดวงตาคู่คมเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ร้อนแรงราวกับจะเผาผลาญทุกอย่างให้มอดไหม้ เขาคือกรณ์ ชายหนุ่มวัย 22 ปี ลูกชายแท้ๆ ของเธอ… และะบางครั้งมันก็มากกว่าการเป็นลูกชาย
กรณ์ค่อยๆ ปีนขึ้นบนเตียง ร่างกายกำยำของเขาขยับอย่างนุ่มนวลราวกับเสือที่กำลังล่าเหยื่อ เขาคร่อมร่างของมารดา มือหนาลูบไล้ไปตามต้นแขนเนียนนุ่มของเธอ ผ่านไปยังเอวคอดและสะโพกกลมกลึง สัมผัสของเขาหลงใหลและหนักแน่น ราวกับกำลังขุดค้นสมบัติที่ซ่อนอยู่ในร่างของเธอ
มิลินขยับตัวเล็กน้อย รู้สึกถึงน้ำหนักที่กดทับและความร้อนจากฝ่ามือของเขา เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นเล็กน้อย ม่านตาสีน้ำตาลอ่อนสะท้อนแสงโคมไฟ เธอเห็นใบหน้าของลูกชาย และรอยยิ้มที่ทั้งอ่อนโยนและอันตราย “กรณ์…” เธอเอ่ยชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ยังคงหลับตาครึ่งหนึ่ง ราวกับยังติดอยู่ในภวังค์แห่งความฝัน
“แม่ครับ… คืนนี้ผมคิดถึงแม่จนทนไม่ไหว” กรณ์กระซิบ มือของเขายังคงลูบไล้ร่างกายของเธออย่างไม่หยุดยั้ง เสียงของเขทุ้มต่ำ เต็มไปด้วยความโหยหา เขาก้มลง จูบที่ซอกคอของเธอเบาๆ กลิ่นน้ำหอมจางๆ ของมิลินทำให้เขายิ่งมึนเมา
มิลินยิ้มบางๆ เธอคุ้นเคยกับฉากนี้ดี ค่ำคืนที่เขาแอบย่องเข้ามา ค่ำคืนที่เธอปล่อยตัวปล่อยใจให้กับความต้องการที่ซ่อนอยู่ในใจ “แม่ก็คิดถึงลูก…” เธอตอบเบาๆ มือของเธอยกขึ้นลูบที่แผ่นหลังกว้างของเขา ปล่อยให้เขานำพาเธอไปสู่ห้วงแห่งความสุขที่ทั้งสองรู้ดี
กรณ์ค่อยๆ เปิดชุดนอนบางของเธอ เผยให้เห็นผิวขาวนวลที่ส่องประกายภายใต้แสงโคมไฟ เขาก้มลง ริมฝีปากร้อนผ่าวดูดดึงที่ยอดอกอวบอิ่มของเธออย่างหิวกระหาย ลิ้นของเขาละเลงวนรอบยอดสีชมพูอ่อน กระตุ้นให้มันตั้งชันขึ้นอย่างรวดเร็ว เสียงครางแผ่วเบาดังขึ้นจากลำคอของมิลิน มือของเธอจิกที่ผมสีดำเข้มของเขา ขณะที่ความร้อนในร่างกายของเธอเริ่มปะทุราวกับไฟที่ถูกจุดขึ้น
“กรณ์… อืม…” เธอครางชื่อเขาอีกครั้ง ขณะที่เขาค่อยๆ เลื่อนมือลงไปยังต้นขาอวบของเธอ นิ้วหนากวาดผ่านผิวเนียนราวกำมะหยี่ เขาจับขาของเธอแยกออกอย่างนุ่มนวล เผยให้เห็นจุดลับที่ปกคลุมด้วยขนบางๆ กลีบเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำราวกับดอกไม้ที่รอการรดน้ำ กรณ์ยิ้มมุมปาก ดวงตาของเขาวาววับด้วยความหิวโหย เขายกขาข้างหนึ่งของเธอพาดบ่าของเขา มืออีกข้างจับแท่งเนื้อแข็งขึงที่เต้นตุบๆ ด้วยความตื่นเต้น ค่อยๆ ถูไถไปมาที่ทางเข้าอันอบอุ่นของเธอก่อนจะสอดใส่เข้าไปช้าๆ
“แม่… แม่ช่าง… รัดแน่นเหลือเกิน” เขากัดฟัน ครางออกมาเมื่อร่างกายของทั้งคู่เชื่อมต่อกัน ความอบอุ่นและความชุ่มชื้นของเธอโอบล้อมเขาไว้ราวกับกำแพงนุ่มนวลที่ไม่อยากให้เขาหลุดออกไป มิลินหลับตาลงแน่น ครางอืมเบาๆ ริมฝีปากของเธอเผยอเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความหนักแน่นที่ค่อยๆ เติมเต็มภายใน กรณ์เริ่มขยับเอวช้าๆ ในตอนแรก ราวกับกำลังลิ้มรสทุกจังหวะของความสุข ทุกการเคลื่อนไหวของเขานุ่มนวลแต่หนักแน่น สะโพกของเขากดลงและถอนออกในจังหวะที่สมบูรณ์แบบ
“ลูก… ช้าๆ ก่อน… อืม…” มิลินกระซิบ เสียงของเธอสั่นเทา มือของเธอเกาะที่ไหล่กว้างของเขา นิ้วจิกผิวของเขาจนเกิดรอยแดงจางๆ กรณ์ยิ้ม ก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นเล็กน้อย ความร้อนจากร่างกายของทั้งคู่เริ่มแผ่ออกมา เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นในห้องเงียบ ผสานกับเสียงหายใจหนักหน่วงและครางกระเส่าของทั้งสอง
เขาเปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วขึ้น สะโพกของเขากระแทกแรงขึ้น ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยพลังและความเร่าร้อนราวกับเขาไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป มิลินโค้งตัวขึ้นรับ หน้าอกของเธอกระเพื่อมตามจังหวะ เหงื่อเริ่มซึมออกจากผิวขาวนวลของเธอ กลายเป็นเงาวับสะท้อนแสงโคมไฟราวกับเพชร เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคลั่งไคล้ มือของเขาจับสะโพกของเธอแน่น ยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เขาสามารถเข้าถึงลึกยิ่งขึ้น
“แม่… ผมแทบทนไม่ไหว่…” เขากระซิบเสียงแหบ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ กล้ามเนื้อแขนและหน้าอกเกร็งแน่นขณะที่เขาขยับร่างกายอย่างไม่หยุดยั้ง มิลินครางดังขึ้น เสียงของเธอหวานหยาดเยิ้มราวกับน้ำผึ้ง “กรณ์… อย่าหยุด… โอ้…” เธอตอบกลับ มือของเธอจิกที่ผ้าปูที่นอนแน่นจนข้อนิ้วขาว ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเมื่อความสุขเริ่มท่วมท้น
ความตึงเครียดในร่างกายของทั้งคู่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นสู่จุดสูงสุด เขาเร่งจังหวะเร็วขึ้นอีก ทุกการกระแทกของเขาทำให้มิลินครางยาว เสียงของเธอผสานกับเสียงหอบหนักของเขา จนในที่สุด เขาครางดัง สะโพกกระแทกครั้งสุดท้ายด้วยพลังทั้งหมดที่มี ความร้อนรุ่มจากตัวเขาพุ่งทะลักออกมาภายในตัวเธอ ปริมาณมากมายจนล้นไหลออกมาเปื้อนต้นขาของเธอ มิลินตัวสั่นรุนแรง ร่างกายของเธอโค้งขึ้นราวกับถูกไฟช็อตเมื่อถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน เสียงครางของเธอดังก้องในห้อง ก่อนจะค่อยๆ แผ่วลงเมื่อร่างกายของเธออ่อนระทวย
เขาค่อยๆ ถอนตัวออก หายใจหอบหนักราวกับเพิ่งวิ่งมาราธอน เขานอนลงข้างๆ เธอ มือข้างหนึ่งลูบผมเปียกชื้นของมิลินเบาๆ “คืนนี้… ผมขอนอนกับแม่ได้ไหม?” เขาถาม น้ำเสียงอ่อนโยนผิดกับความดุดันเมื่อครู่
“อืม…” มิลินตอบสั้นๆ ยังคงหลับตา รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ เธอขยับตัวเข้าไปซุกในอ้อมแขนของเขา ร่างกายที่ยังคงอบอุ่นจากความร้อนของค่ำคืนนั้นแนบชิดกัน
ทั้งสองค่อยๆ หลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน ภายใต้แสงโคมไฟที่ยังคงส่องสว่าง ท่ามกลางความเงียบของราตรีที่เก็บความลับของทั้งคู่ไว้
ความคิดเห็น