แสงจันทร์ลอดผ่านม่านบาง สาดส่องห้องนอนของเจค พ่อม่ายวัยสี่สิบที่กำลังหลับลึก กลิ่นอายของความเงียบสงบในบ้านพักชานเมืองถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเคาะประตูดังขึ้น "ตึก ตึก ตึก" เบาแต่ชัดเจน เจคสะดุ้งตื่น คิ้วขมวดเล็กน้อย มือหนาลูบหน้าผากก่อนจะลุกจากเตียง ร่างสูงกำยำในชุดนอนบางเดินไปที่ประตูด้วยความงุนงง
“ใครกัน... ดึกขนาดนี้” เขาพึมพำ เสียงแหบพร่า
เมื่อเปิดประตู แสงไฟจากโถงทางเดินส่องกระทบร่างบางของนิกกี้ ลูกสาววัยยี่สิบต้นของเขา เธอยืนพิงกรอบประตู ชุดเดรสสีดำสั้นรัดรูปเลื่อนลงเล็กน้อย เผยให้เห็นไหล่ขาวนวล ผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิง ดวงตาคู่สวยพร่ามัวด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ กลิ่นน้ำหอมผสมเหล้าหวานฉุนลอยมาแตะจมูกเจค
“นิกกี้? ทำไมเมาเละเทะแบบนี้” เจคถาม เสียงเข้มขึ้นด้วยความกังวล
นิกกี้ยิ้มหยอกล้อ มือบางยกขึ้นชี้หน้าเขา “พ่อคะ... หนู... สนุกมากเลยนะคืนนี้” เธอหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเสียหลักเล็กน้อย เจคคว้าแขนเธอไว้ทัน ร่างอุ่นของเธอเกือบล้มทับเขา
“ลูกเมาแล้ว ไปนอนได้แล้ว” เขาพูดเสียงดุ แต่สายตากลับเผลอมองไปที่ความโค้งเว้าภายใต้ชุดรัดรูปนั้นนานเกินกว่าที่ตั้งใจ
นิกกี้เงยหน้าขึ้น สายตาวาววับจ้องเขา “พ่อจ๋า... พ่อเคยเหงามั้ย?” คำถามนั้นหลุดออกมาพร้อมลมหายใจร้อนผ่าว เธอก้าวเข้าใกล้จนเจครู้สึกถึงความร้อนจากร่างกายของเธอ
หัวใจของเจคเต้นแรงขึ้น เขารู้ว่าเขาควรผลักเธอออกไป พาเธอกลับไปที่ห้องนอน แต่ความเงียบยามดึกและสายตาของนิกกี้ที่เหมือนเชื้อเชิญให้เขาก้าวข้ามเส้นบางๆ ทำให้เขาลังเล
“นิกกี้... ลูกไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรอยู่” เขาพูดเสียงต่ำ มือที่จับแขนเธอยังไม่ยอมปล่อย
“หนูรู้...” เธอขยับเข้าใกล้ ปากสีแดงฉ่ำยิ้มเย้ายวน “หรือว่า... พ่อกลัว?”
นิกกี้ยืนพิงกรอบประตู ใบหน้าแดงระเรื่อจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดวงตาคู่สวยจ้องเจคด้วยแววตาหยอกเย้า “พ่อจ๋า... หนูหิว” เธอพูดเสียงอ่อนหวาน ปากแดงฉ่ำเม้มเล็กน้อย “อยากกินอะไรใหญ่ๆ... อะไรที่มัน... อร่อย” คำพูดนั้นมาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เจคส่ายหน้า มือหนายกขึ้นลูบคิ้ว ความคุ้นเคยกับความเย้ายวนของเธอในสภาพเช่นนี้ทำให้เขารู้ว่าเธอกำลังเล่นกับไฟ แต่เมื่อเห็นร่างบางที่โซเซเล็กน้อย เขาก็อดสงสารไม่ได้
“ลูกเมาแล้ว ไปพักเถอะ” เจคพูดเสียงเข้ม จับแขนเธอพาไปยังห้องนอนแขกที่จัดไว้ให้ ร่างสูงของเขานำทางเธอผ่านโถงทางเดินอันเงียบสงบ นิกกี้ตามมาแต่โดยดี แม้จะมีเสียงหัวเราะคิกคักเบาๆ หลุดออกมาเป็นระยะ
เมื่อถึงข้างเตียงนอน นิกกี้กลับดึงดัน เธอหยุดยืน มือบางจับแขนเจคไว้แน่น “พ่อคะ... หนูยังไม่อยากนอน” เธอพูด สายตาหยาดเยิ้มราวกับจะกลืนกินเขา เจคถอนหายใจ มองหน้าเธอด้วยความขัดแย้งในใจ “โอเค ถ้าพ่อยอม ลูกต้องสัญญาว่าจะกลับไปนอนดีๆ” เขายอมพูดออกมา เสียงทุ้มนุ่มแต่แฝงด้วยความหนักแน่น
นิกกี้ยิ้มกว้าง ดวงตาวาววับราวกับได้ชัยชนะ เธอค่อยๆ ปลดชุดเดรสสีดำลงจากร่าง ปล่อยให้มันร่วงลงพื้น เผยให้เห็นชั้นในลูกไม้สีดำที่รัดร่างโค้งเว้าสมบูรณ์แบบ เจคกลืนน้ำลาย มือหนาค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนร่างกำยำเปลือยเปล่า นิกกี้ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าต่อหน้าเขา มือบางลูบไล้ดุ้นเนื้อที่ตื่นตัวของเขาเบาๆ ริมฝีปากแดงระเรื่อของเธอเลียลิ้นอย่างยั่วยวน “ใหญ่สมใจจริงๆ...” เธอกระซิบ เสียงหวานฉ่ำราวน้ำผึ้ง “หนูอยากลิ้มรสพ่อ... ทุกส่วนเลย”
เธอเริ่มจากปลายดุ้น ค่อยๆ ใช้ลิ้นเลียวนอย่างช้าๆ ราวกับกำลังลิ้มรสของหวานแสนโปรด ริมฝีปากนุ่มนวลของเธอครอบลงไปทีละน้อย ดวงตาคู่สวยเงยมองเจคตลอดเวลา ความร้อนจากปากของเธอทำให้เจคครางต่ำในลำคอ “นิกกี้... ลูก...” เขาพูดไม่จบ มือหนาจับผมของเธอเบาๆ นิกกี้ยิ้มในใจ ขยับปากลงไปจนสุดโคน ดุ้นเนื้อของเขาถูกกลืนหายในความอุ่นชื้นของเธอ เสียงครางเบาๆ จากนิกกี้ดังขึ้นเมื่อเธอเร่งจังหวะ ลิ้นของเธอวนรอบอย่างชำนาญ “พ่อรสชาติโคตรดี... หนูหยุดไม่ได้แล้ว” เธอพูดระหว่างที่หยุดหายใจสั้นๆ ก่อนจะกลับไปดูดเลียต่อด้วยความกระตือรือร้น
เจคเกร็งตัว มือกำผมของเธอแน่นขึ้นเมื่อความเสียวซ่านพุ่งถึงขีดสุด “นิกกี้... พ่อจะ...” เขาครางออกมา ก่อนที่ร่างของเขาจะสั่นสะท้าน ปลดปล่อยน้ำขาวข้นราดลงบนใบหน้าสวยของเธอ ละอองสีขาวเปรอะเปื้อนแก้ม หน้าผาก และปากของนิกกี้
เธอหัวเราะเบาๆ ใช้ลิ้นเลียทำความสะอาดน้ำที่เปื้อนริมฝีปากอย่างไม่รังเกียจ “อร่อย... จัง” เธอกระซิบ สายตายังคงเย้ายวน
แต่ความเหนื่อยล้าจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มครอบงำ ร่างของเธออ่อนยวบลง พล่อยหลับไปในท่านั่งคุกเข่า
เจคส่ายหัว มองร่างของนิกกี้ด้วยความรู้สึกผสมผสานระหว่างความหลงใหลและความเหนื่อยใจ “ลูกนี่มันตัวปัญหาจริงๆ” เขาพึมพำ เดินไปหยิบกระดาษทิชชู่จากโต๊ะข้างเตียง ค่อยๆ เช็ดใบหน้าของเธอให้สะอาด มือหนาทำงานด้วยความระมัดระวังราวกับกลัวจะรบกวนการหลับของเธอ เขาอุ้มร่างบางของนิกกี้ขึ้นวางบนเตียงอย่างนุ่มนวล ห่มผ้าให้เธอด้วยความเอาใจใส่ จากนั้นเขาสวมเสื้อผ้ากลับเข้าที่ เดินออกจากห้องด้วยความรู้สึกที่ยากจะนิยาม ก่อนจะกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง ทิ้งไว้เพียงความเงียบยามดึกและกลิ่นน้ำหอมจางๆ ของนิกกี้ที่ยังลอยอยู่ในอากาศ
กดติดตามทวิตไว้นะ
ทวิตสำรอง
เผื่อทวิตบิน อย่าลืมแอด VK เอาไว้นะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น