แอชตัน เด็กหนุ่มวัย 19 ตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก หัวใจเต้นแรงราวกับมีบางสิ่งเรียกหาเขาในความมืด เขานอนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งบนเตียง สายตาจับจ้องไปที่เพดานห้องที่ถูกปกคลุมด้วยเงา แต่ความเงียบยิ่งทำให้ความกระสับกระส่ายในตัวเขาทวีคูณ ในที่สุด เขาก็ลุกขึ้น สวมเพียงกางเกงขาสั้นตัวบาง เดินลงบันไดไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดเบา ๆ มุ่งหน้าสู่ชั้นล่างของบ้าน
ห้องนั่งเล่นมืดสนิท มีเพียงแสงสลัวจากโคมไฟตั้งโต๊ะข้างโซฟาที่สาดส่องออกมา แอชตันหยุดชะงักเมื่อสายตาของเขาปะทะกับภาพตรงหน้า คาร่า แม่ของเขา นั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่วงท่าสบาย ๆ ชุดนอนผ้าคลุมสีแดงบางเบาที่เธอสวมนั้นแทบไม่ปกปิดอะไรเลย แสงจากโคมไฟส่องผ่านเนื้อผ้าเผยให้เห็นเรือนร่างโค้งเว้าที่เย้ายวนราวกับถูกจงใจจัดวาง เธอนั่งไขว่ห้าง มือหนึ่งถือแก้วไวน์แดงที่แกว่งไกวเบา ๆ สายตาคู่สวยของเธอจับจ้องมาที่เขาทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในแสงสลัว
“ว่าไงพ่อหนุ่ม,” เสียงของคาร่านุ่มนวล แต่แฝงด้วยความเย้ายวนที่ทำให้หัวใจแอชตันเต้นผิดจังหวะ “มาเร็วกว่าปกตินะคืนนี้”
แอชตันยิ้มมุมปาก สายตาของเขาไม่หลบเลี่ยง เขาก้าวเข้าไปใกล้โซฟา ความมืดรอบตัวเหมือนยิ่งขับเน้นความร้อนระอุในบรรยากาศ “วันนี้ผมคิดถึงแม่เป็นพิเศษครับ,” เขาตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความมั่นใจที่มากกว่าอายุของเขา
คาร่าหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นเหมือนระฆังที่ดังก้องในความเงียบ เธอวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะข้าง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนช้า ๆ ชุดนอนสีแดงเลื่อนไหลตามการเคลื่อนไหวของเธอ แสงจากโคมไฟสาดส่องลงบนผิวเนียนของเธอราวกับงานศิลปะที่รอให้ใครสักคนมาชื่นชม
“คิดถึงแม่มากขนาดนั้นเลยเหรอ? ปกติก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้วนี่” เธอถาม พร้อมก้าวเข้าใกล้เขาจนระยะห่างระหว่างทั้งคู่แทบจะหายไป “แล้วจะทำยังไงต่อล่ะ… พ่อหนุ่มน้อยของแม่?”
แสงสลัวจากโคมไฟสาดส่องลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่นที่เงียบสงัด แอชตันคุกเข่าข้างหนึ่งบนโซฟา อีกข้างยันพื้นเพื่อรักษาสมดุล ส่วนคาร่านั่งประจันหน้ากับเขาด้วยท่วงท่าที่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนา มือหนึ่งของเธอโอบรอบลำคอของเขาแน่น ดึงเขาเข้ามาใกล้จนลมหายใจของทั้งคู่แทบจะรวมเป็นหนึ่ง อีกมือของเธอยันพื้นโซฟาเพื่อพยุงตัว ชุดนอนสีแดงบางเบาถูกเปิดออกจนเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มที่แนบชิดกับแผงอกแข็งแกร่งของแอชตัน เธอขยับตัวขึ้นลงอย่างช้า ๆ แต่เปี่ยมด้วยพลัง รับสัมผัสจากแท่งร้อนผ่าวของเขาที่ใหญ่เกินวัย ซึ่งฝังลึกอยู่ในตัวเธอ ความร้อนระอุจากร่างกายของทั้งคู่เหมือนจะเผาผลาญทุกอย่างในห้องให้มอดไหม้ เสียงครางแผ่วเบาของคาร่าดังขึ้นเป็นจังหวะ เธอระวังไม่ให้เสียงนั้นดังเกินไป หวั่นเกรงว่ามันจะลอยไปถึงสามีที่นอนหลับอยู่ชั้นบน
ทุกการเคลื่อนไหวของคาร่าเต็มไปด้วยความชำนาญและความเร่าร้อน เธอโยกตัวช้าบ้าง เร็วบ้าง สลับจังหวะเพื่อยั่วเย้าและยืดความสุขที่ทั้งคู่กำลังดื่มด่ำ ผิวเนียนนุ่มของเธอเสียดสีกับผิวของแอชตัน เสียงลมหายใจหนักหน่วงของเขาดังก้องในหูของเธอราวกับบทเพลง หน้าอกของเธอที่ปราศจากสิ่งปกปิดกระเพื่อมตามจังหวะการเคลื่อนไหว สร้างภาพที่เย้ายวนเกินกว่าที่แอชตันจะต้านทานได้ เขากัดฟันแน่น พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้หลงไปกับความสุขที่ท่วมท้นเกินหยุดยั้ง คาร่ามองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา สายตาของเธอทั้งอ่อนโยนและร้อนแรงราวกับเปลวไฟที่พร้อมจะกลืนกินเขา เสียงครางของเธอดังขึ้นอีกครั้ง แผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความรู้สึก “ลูกแม่… ลูกทำให้แม่รู้สึกเหมือนเป็นของแม่คนเดียว” เธอกระซิบ มือที่โอบคอเขารัดแน่นขึ้นเล็กน้อย
“แม่ครับ… แม่สวยเกินกว่าที่ผมจะทนไหว,” แอชตันตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มือของเขากดลงบนสะโพกของเธอแน่น “ผมอยากให้คืนนี้ไม่มีวันจบเลย”
“อย่าหยุดนะ… ทำให้แม่รู้สึกถึงลูกทั้งหมด” เธอคราง มือเลื่อนลงมากดที่แผงอกของเขา
“แม่รัดแน่นจนผมแทบทนไม่ไหว่” เขากระซิบ สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอที่กำลังหลงอยู่ในความสุข
“ลูกจ๋า… ลูกทำให้แม่กลายเป็นคนไม่ดี,” เธอหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นทั้งยั่วเย้าและอ่อนหวาน
“ผมอยากได้ยินเสียงแม่แบบนี้ทุกคืน” เขาตอบ มือเลื่อนขึ้นไปลูบไล้แผ่นหลังของเธอ
“แค่ลูกอยู่ตรงนี้… แม่พร้อมให้ทุกอย่าง” เธอกระซิบ ก่อนจะจูบลงบนมุมปากของเขา
“ผมจะทำให้แม่ลืมทุกอย่าง… เหลือแค่เรา” เขาคำรามเบา ๆ ความปรารถนาในน้ำเสียงชัดเจน
“ทำสิ… ทำให้แม่เป็นของลูก” เธอคราง มือกดลงบนโซฟาแน่นขึ้นเมื่อจังหวะของเธอเร่งเร็ว
“แม่ครับ… แม่คือความฝันที่ผมไม่อยากตื่น” เขากระซิบ ก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น
“แล้วอย่าปล่อยแม่ไปไหนนะ… พ่อหนุ่มของแม่” เธอตอบ สายตาเต็มไปด้วยไฟแห่งความต้องการ
ทันใดนั้น แอชตันไม่อาจทนต่อการยั่วเย้าต่อไปได้อีก เขาดันร่างของคาร่าลงนอนหงายบนโซฟาด้วยความรวดเร็วแต่ระมัดระวัง มือของเขาจับขอบสะโพกของเธอไว้แน่นก่อนจะเริ่มกระแทกเอวเน้น ๆ ด้วยพลังที่ทั้งดุดันและเปี่ยมด้วยความรัก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเบา ๆ ในห้องที่เงียบสงบ คาร่ากัดริมฝีปากแน่น ครางออกมาเป็นจังหวะสั้น ๆ ดวงตาของเธอปิดลงเมื่อความสุขเริ่มท่วมท้น ร่างของเธอสั่นสะท้านเมื่อถึงจุดสุดยอด เธอเกร็งตัวแน่น ร้องออกมาแผ่วเบาก่อนจะผ่อนลมหายใจด้วยความพึงพอใจ แต่แอชตันยังไม่หยุด เขาเคลื่อนไหวต่อไปอีกครู่หนึ่งจนสัมผัสได้ถึงจุดสูงสุดของตัวเอง เขาดึงตัวออกจากร่างของเธออย่างรวดเร็ว คาร่าประคองใบหน้าของเขาให้หันมาหาเธอ ปากของเธอต้อนรับความร้อนรุ่มของเขาด้วยความเต็มใจ เธอดูดซับน้ำรักทุกหยดของความสุขที่เขามอบให้ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เมื่อทุกอย่างสงบลง ทั้งคู่ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา แอชตันหอบหายใจ มองคาร่าด้วยสายตาที่ทั้งหลงใหลและเหนื่อยล้า คาร่าหยิบแก้วไวน์ที่วางทิ้งไว้มากุมในมือ จิบมันช้า ๆ ขณะที่รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้า “ลูกนี่มันเกินคาดจริง ๆ” เธอกล่าวเสียงนุ่ม แอชตันหัวเราะเบา ๆ มือลูบผมของตัวเองอย่างเขิน ๆ “ผมก็แค่… อยากทำให้แม่มีความสุขในทุกๆวัน” เขาตอบ พวกเขาคุยกันต่ออีกสักพัก เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่มีความหมายมากนัก แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของช่วงเวลานั้น ในที่สุด แอชตันก็ลุกขึ้น สวมกางเกงที่ถูกรื้อทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ “ผมควรกลับไปนอนแล้ว” เขากล่าว คาร่าส่งยิ้มให้เขา มือยังคงถือแก้วไวน์ “ฝันดีนะ พ่อหนุ่ม” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแฝงความยั่วเย้า
แอชตันเดินจากไป ทิ้งคาร่าไว้นั่งบนโซฟาเพียงลำพัง เธอจิบไวน์ต่อไปช้า ๆ มองแสงสลัวจากโคมไฟที่ยังคงส่องสว่าง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอบ่งบอกถึงความพึงพอใจอย่างลึกซึ้ง คืนนี้เป็นอีกคืนที่ความลับจะอยู่ตลอดไป
กดติดตามทวิตไว้นะ
ทวิตสำรอง
เผื่อทวิตบิน อย่าลืมแอด VK เอาไว้นะ
ความคิดเห็น