เจคอบ อายุ 42 ปี เป็นวิศวกรที่มีนิสัยสุขุม เขารักลอร่าด้วยหัวใจทั้งดวงตั้งแต่วันแรกที่พบกันในงานเทศกาลฤดูร้อนเมื่อสิบกว่าปีก่อน ลอร่า อายุ 39 ปี ยังคงสวยสะกดใจด้วยผมสีน้ำตาลหยักศกและรอยยิ้มที่เหมือนเก็บความลับ เธอทำงานเป็นครูสอนโยคะในตัวเมือง และทุกครั้งที่เธอเล่าถึงคลาสของเธอ เจคอบมักรู้สึกถึงความห่างเหินที่เขาไม่เคยเข้าใจ
ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เจคอบเริ่มเผชิญกับปัญหาที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน ร่างกายของเขาไม่ตอบสนองอย่างที่เคยเป็น เขาพยายามกลบเกลื่อนความอายด้วยการทำงานหนักขึ้น ออกกำลังกายมากขึ้น หรือแม้แต่แอบค้นหาวิธีแก้ในอินเทอร์เน็ตยามดึก แต่ทุกครั้งที่ลอร่าพยายามเข้าใกล้ เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถอยห่างออกไป ความมั่นใจที่เคยมีค่อยๆ จางหาย และคำถามที่เขาไม่กล้าถามตัวเองเริ่มดังขึ้น: เขายังคู่ควรกับเธออยู่หรือเปล่า?
ลอร่าพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่แสดงความผิดหวัง เธอยิ้มให้เขาเหมือนเดิม ทำอาหารเย็นที่เขาชอบ และยังคงจูบลาเขาทุกเช้าก่อนออกจากบ้าน แต่เจคอบสัมผัสได้ถึงกำแพงที่ก่อตัวขึ้นระหว่างทั้งคู่ มันไม่ใช่การทะเลาะ ไม่ใช่ความโกรธ แต่มันคือความว่างเปล่าที่ทำให้เขานอนไม่หลับ
จนกระทั่งเย็นวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง วันที่ท้องฟ้าสีส้มสลัวและใบไม้แห้งกรอบปลิวไปตามถนน เจคอบตัดสินใจกลับบ้านเร็วกว่าปกติ ประชุมที่บริษัทถูกยกเลิกกะทันหัน และเขาคิดว่าเขาจะเซอร์ไพรส์ลอร่าด้วยการพาเธอไปทานอาหารเย็นข้างนอก บางที นี่อาจจะเป็นโอกาสให้ทั้งคู่ได้เริ่มต้นใหม่ เขาคิดเช่นนั้นขณะจอดรถหน้าบ้าน
แต่เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป เสียงที่ดังมาจากชั้นบนทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น มันไม่ใช่เสียงที่เขาคุ้นเคย ไม่ใช่เสียงของลอร่าที่กำลังร้องเพลงในครัว หรือเสียงโทรทัศน์ที่เธอชอบเปิดทิ้งไว้ มันเป็นเสียงที่อ่อนโยน ผสมด้วยความเร่าร้อน และเมื่อเขาเดินขึ้นบันไดอย่างช้าๆ สิ่งที่เขาเห็นผ่านประตูห้องนอนที่แง้มอยู่นั้น ทำให้โลกทั้งใบของเขาพังทลายลงในพริบตา
เมื่อเจคอบยืนอยู่นอกประตูห้องนอนที่แง้มอยู่เพียงเล็กน้อย แสงสลัวจากโคมไฟข้างเตียงสาดส่องลงบนร่างเปลือยของลอร่า ภรรยาของเขาที่กำลังโอบกอดไมเคิล หลานชายของเขา ทั้งสองจูบกันอย่างเร่าร้อน ลิ้นของพวกเขาพันกันราวกับโลกนี้มีเพียงทั้งคู่ เจคอบรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบรัด แต่ในความเจ็บปวดนั้น ร่างกายของเขากลับตื่นตัวอย่างประหลาด ความท่อนเนื้อที่หลับใหลมานานเริ่มขยับเขยื้อน ลอร่าคุกเข่าลงต่อหน้าไมเคิล มือของเธอจับสิ่งที่เจคอบเคยคิดว่าเป็นของเขาคนเดียว สิ่งนั้นเล็กกว่าของเจคอบเพียงเล็กน้อย แต่ลอร่าดูดเลียมันอย่างหิวกระหาย ปากของเธอเคลื่อนไหวด้วยความชำนาญ เสียงครางแผ่วเบาของไมเคิลดังก้องในหูของเจคอบ เขาควรจะโกรธ ควรจะพังประตูเข้าไป แต่แทนที่เขาจะทำเช่นนั้น มือของเขากลับล้วงลงไปในกางเกง สัมผัสถึงความร้อนและความแข็งแกร่งที่เขาเกือบลืมไปแล้ว
ลอร่านอนลงบนเตียง ขาของเธอกางออกอย่างยั่วยวน ผิวของเธอเป็นประกายด้วยเหงื่อและความปรารถนา ไมเคิลแทรกตัวเข้าไปตรงระหว่างขาของเธอ มือของเขาจับสะโพกของเธอแน่นราวกับต้องการครอบครองทุกส่วนของร่างกายนั้น เขาค่อยๆ สอดใส่เข้าไปช้าๆ ในตอนแรก ปลายของเขาสัมผัสกับความชุ่มชื้นที่ต้อนรับอย่างเต็มใจ ลอร่ากัดริมฝีปาก ครางออกมาด้วยความสุขเมื่อไมเคิลเริ่มขยับ จังหวะของเขาค่อยๆ เร่งขึ้น จากการเคลื่อนไหวที่นุ่มนวลกลายเป็นการกระแทกที่หนักหน่วงและดิบเถื่อน ทุกครั้งที่เขาโยกตัวเข้าไป ร่างของลอร่าสั่นสะท้าน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้องผสมกับเสียงร้องของเธอที่ดังขึ้นเรื่อยๆ มันเหมือนการเต้นรำแห่งความเร่าร้อนที่ทั้งคู่หลงใหล เจคอบมองดูทุกการเคลื่อนไหว ทุกแรงกระแทกที่ทำให้เตียงสั่น เขารู้สึกถึงไฟที่ลุกโชนในตัวเอง มือของเขากำรอบสิ่งของตัวเองแน่นขึ้น เคลื่อนไหวเร็วขึ้นตามจังหวะของทั้งคู่ ความรู้สึกนั้นท่วมท้นราวกับพายุ เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าการเห็นลอร่านอกใจต่อหน้าจะทำให้เขาตื่นเต้นได้ถึงเพียงนี้
เมื่อไมเคิลและลอร่าไปถึงจุดสูงสุด เสียงครางของทั้งคู่ดังระเบิดออกมา ลอร่ากอดรัดไมเคิลแน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไป ส่วนไมเคิลฝังแท่งเนื้อตัวเองลึกเข้าไปในร่องของเธอเป็นครั้งสุดท้าย เจคอบเองก็ถึงจุดนั้นพร้อมกัน ความร้อนระเบิดออกจากตัวเขาจนเขาต้องยันผนังเพื่อไม่ให้ล้มลง เขารีบถอยออกจากประตูอย่างเงียบเชียบเมื่อเห็นทั้งคู่เริ่มแต่งตัว เจคอบวิ่งลงบันได ขับรถออกจากบ้านโดยไม่รู้ว่าจะไปไหน เขาขับวนไปวนมาจนถึงเวลาเลิกงานตามปกติ เมื่อเขากลับถึงบ้าน ลอร่ายิ้มให้เขาด้วยสีหน้าปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอกำลังจัดโต๊ะอาหารเย็น ถามเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ” แต่เจคอบไม่ตอบ เขาก้าวเข้าไปหาเธอ จูบเธออย่างรุนแรงจนลอร่าตกใจ เธอพยายามผลักเขาออกเบาๆ แต่เมื่อเห็นแววตาของเขา เธอก็หยุดนิ่ง เจคอบผลักเธอลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ร่างของเขาครอบครองเธอทันที เขารู้สึกถึงความชุ่มชื้นที่ยังหลงเหลือจากไมเคิลภายในตัวเธอ และมันยิ่งทำให้ไฟในตัวเขาลุกโชน เขาร่วมรักกับเธออย่างดุเดือด เปลี่ยนท่าทางไปเรื่อยๆ ราวกับต้องการยึดครองทุกส่วนของเธอกลับคืนมา ลอร่าในตอนแรกดูสับสน แต่เมื่อเธอเห็นว่าเจคอบกลับมาเป็นชายที่เธอเคยหลงรัก เธอก็ยอมจำนนอย่างเต็มใจ เสียงครางของทั้งคู่ดังก้องในห้องนั่งเล่น จนในที่สุดทั้งสองก็ถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน ลอร่านอนหอบอยู่ใต้ร่างเขา ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ทำได้ยังไงกัน” เจคอบยิ้ม มองหน้าเธอด้วยสายตาที่ซ่อนความลับ “พอดีผมแอบเห็นเมียชาวบ้านมีชู้” เขาตอบ สีหน้าของลอร่าซีดลงชั่วขณะ แต่เธอก็หัวเราะกลบเกลื่อน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตั้งแต่นั้นมา ชีวิตของเจคอบเปลี่ยนไป เขาจะแอบกลับบ้านเร็วกว่าปกติ แอบซ่อนตัวอยู่ในเงามืดเพื่อดูฉากต้องห้ามระหว่างลอร่ากับไมเคิล ทุกครั้งที่เขาเห็นภรรยาของเขาหลงใหลในอ้อมกอดของหลานชาย มันเหมือนเป็นเชื้อเพลิงที่จุดไฟในตัวเขา และเมื่อเขากลับถึงบ้านในเวลา “ปกติ” เขาจะครอบครองลอร่าด้วยความเร่าร้อนยิ่งกว่าเดิม ความลับนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเขา ความสุขที่เกิดจากสิ่งที่เขาไม่เคยรู้ว่าเขาต้องการ และในใจของเจคอบ เขารู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดมัน
กดติดตามทวิตไว้นะ
ทวิตสำรอง
เผื่อทวิตบิน อย่าลืมแอด VK เอาไว้นะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น