แสงแรกของยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างห้องครัว ส่องไปบนเคาน์เตอร์ที่สะอาดสะอ้าน เกวลิน สาววัย 38 ที่ใบหน้ายังคงความอ่อนเยาว์ราวสาวยี่สิบปลายๆ ยืนอยู่หน้ากระดานผัก เธอสวมชุดนอนสายเดี่ยวสีดำบางเฉียบ สายเล็กๆ ของกางเกงชั้นในสีดำเอวต่ำฝังตัวแนบชิดกับผิวเนียนนุ่มของเธอ รัดแน่นจนเส้นสายนั้นคาบเกี่ยวไปยังปากร่องนวลเนียน ทำให้ทุกย่างก้าวของเธอเหมือนการยั่วเย้าโดยไม่รู้ตัว เธอหั่นมะเขือเทศอย่างตั้งใจ มีดในมือเคลื่อนไหวอย่างแม่นยำ ขณะที่กลิ่นหอมของเนยละลายในกระทะเริ่มลอยอบอวล
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง เกวลินยังไม่ทันหันไปมอง ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นของร่างกายที่แนบชิดเข้ามา นนต์ ลูกชายกลัดมันวัย 19 ที่ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยพลังวัยหนุ่ม โผล่เข้ามาในห้องครัวโดยไร้เสียงเตือน เขาเปลือยกายโดยสิ้นเชิง เสื้อผ้าที่เคยสวมถูกทิ้งไว้ที่ไหนสักแห่ง ความร้อนจากร่างกายของเขาส่งผ่านมายังแผ่นหลังของเกวลินเมื่อเขาก้าวเข้ามาใกล้ แขนแข็งแรงโอบรัดเอวบางของเธอจากด้านหลัง มือใหญ่ลูบไล้ไปตามผิวเนียนที่โผล่พ้นจากชุดนอนเอวลอย
“นนต์!” เกวลินสะดุ้งวูบ หันหน้าไปมองเขาด้วยแววตาตื่นตระหนก ปากเล็กๆ เม้มแน่น “บ้าไปแล้วหรือไง! ถ้าพ่อลงมาเห็นจะทำยังไง”
นนต์ยิ้มมุมปาก ดวงตาคู่คมวาววับด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจซ่อนได้ “ไม่ต้องกลัวหรอกครับแม่ ผมรู้ว่าเขายังไม่ตื่น” เสียงของเขาแหบพร่า ต่ำลงราวกระซิบ “ผมจะรีบ… แค่แป๊บเดียว แม่ก็รู้ว่าผมทำได้”
เกวลินกัดริมฝีปากล่าง มองไปยังประตูห้องครัวด้วยความลังเล หัวใจเต้นแรงจนแทบจะได้ยินเสียงมันดังก้องในอก ความรู้สึกผิดบาปปะทะกับไฟปรารถนาที่ลุกโหมในตัวเธอ เธอพยายามข่มใจ แต่สัมผัสจากมือของนนต์ที่ลูบไล้ไปตามสะโพกของเธอช่างร้อนรุ่มเกินต้านทาน “แค่… แค่แป๊บเดียวนะ” เธอพึมพำ เสียงสั่นเครือราวยอมจำนน
มือเรียวของเกวลินเอื้อมไปด้านหลัง ปลายนิ้วสั่นเทาแหวกสายบางของกางเกงชั้นในออกข้างอย่างระมัดระวัง เผยช่องทางที่เปียกชื้นด้วยความตื่นเต้น เธอควานหาแท่งเนื้อของนนต์ จับมันไว้แน่นก่อนจะนำพาให้ตรงจุดหมาย นนต์สูดหายใจลึกเมื่อสัมผัสถึงความอบอุ่นชุ่มชื่นที่โอบล้อมเขา เขาขยับเอวช้าๆ ในตอนแรก ราวกับกำลังลิ้มรสทุกเสี้ยววินาทีของความสุขอันต้องห้าม
“อืม…” เกวลินหลับตาลง ศีรษะเอนพิงไหล่กว้างของเขา เสียงครางแผ่วเบาหลุดออกจากริมฝีปาก เธอพยายามกลั้นเสียง แต่ทุกการเคลื่อนไหวของนนต์ที่เร็วขึ้น สลับช้าและหนักแน่น ทำให้เธอแทบสูญเสียการควบคุม “ช้าๆ สิ… เดี๋ยว… เดี๋ยวแม่จะร้องออกมา”
“ร้องออกมาเลยสิครับ” นนต์กระซิบข้างหูเธอ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจและยั่วยวน “ผมอยากได้ยิน”
ร่างกายของทั้งคู่เคลื่อนไหวไปพร้อมกันในจังหวะที่เร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆ เสียงลมหายใจหนักหน่วงผสมกับเสียงกระทบของร่างกายดังเบาๆ ในห้องครัว เกวลินเกาะขอบเคาน์เตอร์แน่น นิ้วเรียวจิกผิวหินอ่อนจนข้อนิ้วซีดขาว เธอรู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งสูงขึ้นในตัว ใกล้ถึงจุดสูงสุดที่ไม่อาจต้านทานได้
“นนต์… แม่… อ๊า…” เสียงของเธอขาดหายเมื่อคลื่นความสุขถาโถมเข้าใส่ ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน นนต์เองก็ถึงจุดหมายในเวลาเดียวกัน ความร้อนของเขาปลดปล่อยออกมาภายในตัวเธอ เขายังคงโอบกอดเธอแน่น ปล่อยให้ทั้งคู่ดื่มด่ำกับความรู้สึกนั้นสักครู่
เมื่อนนต์ถอนตัวออก ของเหลวอุ่นๆ ไหลหยดลงพื้นไม้เงางาม เกวลินรีบคว้าทิชชู่จากม้วนบนเคาน์เตอร์มาเช็ดตัวเองอย่างรวดเร็ว มือยังสั่นอยู่เล็กน้อย “เร็วเข้า ไปใส่เสื้อผ้าซะ!” เธอสั่งเสียงเบา ดวงตายังคงตื่นตระหนก
นนต์ยิ้มเจ้าเล่ห์ สวมกางเกงในที่ทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ แล้วหยิบผ้าจากอ่างล้างจานมาเช็ดคราบบนพื้น “ใจเย็นๆ สอแม่ ไม่มีใครเห็นหรอก” เขากล่าวขณะขยับตัวไปนั่งที่โต๊ะอาหารราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เกวลินจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย หันกลับไปตั้งกระทะใหม่ ทำไข่เจียวอย่างใจจดใจจ่อ กลิ่นหอมของอาหารเช้าลอยอบอวลอีกครั้ง ราวกับเหตุการณ์เมื่อครู่เป็นเพียงภาพลวงตา ไม่นาน เสียงฝีเท้าดังลงมาจากชั้นบน สามีของเธอเดินเข้ามาในห้องครัว สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดสะอ้าน
“เช้าวันนี้อาหารหอมจังนะ ที่รัก” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้ม ไร้เดียงสาต่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
เกวลินยิ้มตอบ มือยังคงพลิกไข่ในกระทะ “ทำไข่เจียวให้ค่ะ นั่งลงสิคะ ใกล้เสร็จแล้ว” เธอตอบเสียงนุ่ม ราวกับทุกอย่างเป็นปกติ
นนต์นั่งอยู่ที่มุมโต๊ะ มองเกวลินด้วยสายตาที่ซ่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้ เขาเริ่มกินอาหารเช้า ราวกับว่าเช้าวันนี้เป็นเพียงเช้าธรรมดาวันหนึ่งในชีวิต
กดติดตามทวิตไว้นะ
ทวิตสำรอง
เผื่อทวิตบิน อย่าลืมแอด VK เอาไว้นะ
ความคิดเห็น